Naar aanleiding van de tentoonstelling 'Verticale Stromen' van curator Filip Van de Velde en organisator Geert Vermeire, werden deelnemende kunstenaars uitgenodigd om een workshop te doen. 'Het Land van Zijn, is' is de titel van een workshop met beeldend kunstenaar Stefaan van Biesen in de bibliotheek van Bredene 2001.

Het land van Zijn, is.

In deze workshop met jonge mensen werkt men elk aan een imaginaire landkaart. Deze landkaart wordt met een transparante violetblauw folie aangebracht aan de grote ramen in de bibliotheek.

Het is een imaginaire kaart. De vraag is om een vorm te creëren voor een land dat bvb ‘Haat’ heet; een stad die ‘Amor’ heet; een stroom die ‘Slaap’ heet. Het is een ‘emotionele’ landkaart, waar emoties worden in kaart gebracht.

Het is de bedoeling om een ‘andere werkelijkheid’ in kaart te brengen, niet zoals we op de gewone of normale manier observeren, maar eerder hoe we deze intuïtief aanvoelen en denken hoe deze wereld die we creëren er uitziet. We scheppen dus een veld dat tracht een andere wereld aan ons te tonen die als een parallelle wereld, onze gewone wereld doorkruist of er vaak de onderstroom van is. Vaak zijn we ons niet bewust dat deze ‘stromen’ vaak onderhuids de bron zijn van kwalen en sluimerende ziekten.

We trachten de wereld te verklaren door een landkaart te maken die ons uitlegt hoe dingen werkelijk in mekaar zitten. Hoe mensen ten opzicht van elkaar staan, bv. hoe groepen van mensen elkaar domineren of onderwerpen. Of hoe broze continenten van liefde door geografische liggingen gevrijwaard blijven van hun ondergang.

We bepalen ook mekaars plaats door ons praten over onze plaats op deze kaart, die we door ons gesprek en inzichten laten groeien, zodat men naderhand, beetje voor beetje, zijn plaats in deze wereld leren kennen, ontdekken, of leren begrijpen.

We gaan ook de tijdsduur van bepaalde handelingen visueel aanduiden. Niet door middel van onze uurwerk, maar door zelf een ‘tijdsmaat’ te maken, een zelfgemaakte tijdslijn die aanduid hoe lang we aan een bepaalde zaak of onderwerp hebben gewerkt, gepraat. Alles wordt ‘op zijn kop gezet’ om de eenvoudige reden dat dit de enige manier is om vastgeroeste ideeën over de werkelijkheid te omzeilen en ‘werkelijk’ dit leven te beleven door middel van een eigen geschapen veld.

Dit is wat iedere mens verbindt met het kunstenaarsschap waarvan Joseph Beuys ooit  van zei: “leven is kunst en kunst is leven”.