Ze volgen de wegen
van je huid
die klimt en zich keert,
achterstevoren,
zich splitst en toe groeit.
En onweerstaanbaar diep
je hartslag, onmerkbaar
gedrongen in je poriën,

in elke huidcel thuisgekomen,
verbonden met elkaar,

buiten dit moment.
Het begin schuilt in het einde,
donkerfluweel,
zacht als een mens,
duister als het zwijgen.